Troosttuintje
Oma wilde altijd graag naar huis. Na een korte ziekenhuisopname overleed oma en werd ze terug naar huis gebracht. In een blankhouten kist. De kleinkinderen hebben de kistknoppen vrolijk geverfd en tekeningen gemaakt die op de kist werden geplakt. Allemaal creatief vanuit hun eigen huizen, volgens de huidige regels.
Het huis van oma heeft een mooi groot raam met uitzicht op haar tuin. Vanuit de tuin kunnen mensen door het raam naar binnen kijken. De kist van oma werd gesloten met de gekleurde knoppen en voor het glas gezet. De tekeningen werden erop geplakt.
In de tuin een lantaarntje met een brandende kaars en een tafeltje voor bloemen en lege vazen met wat water. Voor de bloemen die mensen kunnen brengen. Er werd houten paneeltje met een spreuk op de tafel neergezet: ‘wie thuis het geluk niet vindt, die vindt het nergens’. Een rake spreuk in tijden van Corona.
Maar thuis geluk vinden, kan ook thuis van binnen zijn, in je hart. De tuin van oma werd een plaats om afscheid van haar te nemen. Van haar tuin een troosttuin maken, gaf iedereen een goed gevoel. Persoonlijk afscheid nemen achter glas. Nog maar heel kort geleden zouden niemand dit bedacht hebben.
Op de dag van de uitvaart was er niets afgesproken over een erehaag maar de buren stonden in hun eigen tuintjes om haar uit te zwaaien. Voor de buren een buurvrouw, voor anderen familie. Afscheid nemen is voor veel meer mensen belangrijk dan alleen voor directe familie. Haar nabestaanden kijken terug op een bijzondere week met veel aanloop (keurig na elkaar) in de tuin. Er zijn veel foto’s gemaakt en gedeeld. Na de uitvaart werden de bloemstukken die op de kist lagen, ook in het troosttuintje neergelegd. Het hartvormige bloemstuk van de kleinkinderen stal de show. Ik heb zelden meegemaakt dat er door zoveel mensen steun geput is uit een bloemstuk wat anders alleen maar tijdens de afscheidsbijeenkomst gezien wordt. Het prachtige hartvormige bloemstuk was opnieuw reden voor anderen om even deze gedenkplaats van oma te bezoeken.
Oma’s troosttuintje, is een begrip in de wijk geworden. Creatief afscheid nemen, de tijd zal leren of we daar emotioneel mee vooruit kunnen. Iets is beter dan niets.
Loes Rooijakkers-Jeuken
Ander actueel nieuws
Is een beroep in de postmortale zorg iets voor mij? De postmortale zorg is een onmisbaar onderdeel binnen de uitvaartbranche. Wanneer we het hebben over postmortale zorg, bedoelen we in…
Het symposium, met als thema "De Kracht van Symbolen bij Overgangssituaties," markeert het begin van het nieuwe opleidingsseizoen van Het Moment. Op zaterdag 2 september zullen we inspirerende...
Docendo Opleidingen start 11 mei met het eerste zomer sneltraject voor de opleiding tot uitvaartverzorger. Binnen 3 lesmaanden, onderbroken door de zomervakantie, zullen de studenten de opleiding afronden.
Als moederbedrijf van onder andere Docendo en ZDG was ADG als koploper aanwezig bij de lancering van de Nationale Coalitie Financiële Gezondheid. In bijzijn van koningin Maxima werd vandaag het officiële startschot gegeven. Lanceren is leuk, maar het gaat erom wat je na de lancering 🚀echt doet. Het doel van deze coalitie is om de financiële gezondheid van de medewerkers te bevorderen zodat minder werknemers in de financiële problemen komen in deze lastige economische tijden. Daar gaan wij als Docendo en ZDG, samen met alle andere bedrijven van ADG, onze schouders onder zetten.
Je hebt een richting gekozen, of dit nu Postmortale Zorg of Uitvaartzorg is. Toch zit je nog met enkele vragen en dus stuur je vaak een e-mail of pleeg je een telefoontje naar Docendo.
Je hebt een richting gekozen, of dit nu Postmortale Zorg of Uitvaartzorg is. Toch zit je nog met enkele vragen en dus stuur je vaak een e-mail of pleeg je een telefoontje naar Docendo.