Kampioen afscheid nemen?
Afscheid nemen is in de uitvaartbranche Core Business. Alles wat we doen draait om het afscheid. Laatst werd ik door een jongen van 11 keihard aan het denken gezet over afscheid nemen. Hoe doen we dat? Doe ik het goed? Ben ik er goed in?
Zijn geliefde opa is overleden. Hij moest afscheid nemen, of hij wilde of niet. Of hij het kon of niet, hij had geen keus. Zijn voorbereiding was puur. Hij maakte voor het overlijden van opa nog een schilderij. Opa heeft dat nog gezien. Hij heeft nog gezegd wat hij wilde zeggen…..maar toen werd het stil. Opa was er niet meer.
De jongen schreef een brief aan zijn opa. Deze brief heeft hij voorgelezen in zijn klas, maar ook tijdens het sluiten van de kist én tijdens de uitvaart voor een bomvolle aula. Zonder enige aarzeling en met een heldere stem…..
“Lieve Opa,
Ik ben niet zo goed in afscheid nemen, maar ik ben vast niet de enige.
Ik weet niet of je er wel goed in kan zijn, zou je het kunnen oefenen? Zou je na jaren trainen kampioen afscheid nemen kunnen worden?
Maar wanneer ben je er goed in? Als je bij elke keer afscheid nemen helemaal niets doet of dat je bij elke keer afscheid nemen in tranen uitbarst……ik heb geen idee!….”
Ik heb ook geen idee! Ik ben ook niet goed in afscheid nemen. Ik vind het al moeilijk om op een gezellig feestje weg te gaan. Of tijdens een bezoekje bij iemand in het ziekenhuis….Aan de andere kant zijn er soms momenten of mensen in je leven waar je met het grootste gemak afscheid van neemt omdat ze gewoon niet meer bij je passen.
Borsato zong “Afscheid nemen bestaat niet” ……nou lieve Marco, heus wel!! En het is mijn werk om dat afscheid zo mooi mogelijk te maken. Door te luisteren, te kijken, aan te voelen, te regelen en te plooien. Door soms een stap extra te zetten en soms weer een paar stappen terug. Als ik na bijna een week intensief contact met een familie afscheid van ze neem voelt mijn hart altijd een beetje leeg. Een collega in het vak noemde het een soort “empty nest”. Het is goed dat ik dan ga. Mijn belangrijkste taak zit er dan op. Maar toch…..het is afscheid. Ik oefen en train me suf in het afscheid nemen, maar ik zal nooit kampioen worden.
Dat mannetje van 11, die stoere grote kleine vent…….hij is Kampioen!!
Ander actueel nieuws
Is een beroep in de postmortale zorg iets voor mij? De postmortale zorg is een onmisbaar onderdeel binnen de uitvaartbranche. Wanneer we het hebben over postmortale zorg, bedoelen we in…
