Lieve Sinterklaas…
Een lesdag voor de Opleiding Uitvaartverzorger, ergens in november. Zoals gewoonlijk begin ik als docent de dag met de vraag aan elke student wat ze hopen te leren en of er iets is wat ze willen delen. Dat kan een verdrietige gebeurtenis zijn of het heuglijke nieuws dat iemand een nieuwe baan heeft. Op die ene lesdag vertelde een studente een prachtig verhaal. Haar dochter had een brief geschreven aan Sinterklaas. Dit schreef ze:
“Lieve Sinterklaas,
U bent natuurlijk al heel oud dus u gaat ook een keer dood.
Ik wil u vragen of mijn moeder dan uw uitvaart mag doen.
Dat zou ze héél fijn vinden!! ”
Die dikke uitroeptekens zeggen genoeg. Dochterlief zal niet veel ouder dan 8 zijn, want dan begint het geloof in Sinterklaas toch erg te wankelen. En ik kan me zo indenken dat, met zo’n jonge dochter, moederlief niet al te veel details zal delen over de uitvaarten die ze begeleidt.
Wat stel ik me dan voor? Een moeder die vol liefde praat over haar werk en die véél meer laat zien dan mogelijke tranen. Ze laat zien dat dit een vak is waar je trots op kunt zijn, waar je lol in kunt hebben. En dat laatste zal niet iedereen begrijpen…
Behalve al die studenten en (aankomend) uitvaartverzorgers. Zij zullen begrijpen dat je dit vak niet kunt uitoefenen zónder dat je er plezier in hebt. Dat je met enthousiasme over een mooie kist kunt praten (en dat je daar voorzichtig mee moet zijn als je bij nabestaanden bent), dat je ogen beginnen te glimmen als je weer op pad mag naar een familie. Gewoon, omdat je van je werk houdt.
Dochter heeft het al begrepen: een uitvaart kan mooi zijn en mijn moeder wordt er erg blij van.
Die Sinterklaas boft maar met zo’n toegewijde uitvaartverzorger.
Jolien van der Kooij
Docent
Ander actueel nieuws
